Jak właściwie leczyć boreliozę?

Wokół tematu diagnostyki i leczenia boreliozy narosło wiele kontrowersji, nieporozumień i mitów. Pomimo obowiązujących w Europie i USA zaleceń dotyczących leczenia boreliozy, nadal w tej tematyce pozostaje wiele pytań i wątpliwości. Lekarze zazwyczaj są zgodni co do stosowanych w trakcie terapii leków, jednakże kwestią dyskusyjną pozostaje długość trwania leczenia. Co więcej, istnieją również alternatywne, nieaprobowane przez uznane grupy ekspertów metody terapeutyczne, które wprowadzają wśród pacjentów dezinformację i strach.

Oficjalne zalecenia dotyczące leczenia boreliozy

Polskie Towarzystwo Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych (PTEiLChZ) zaleca w leczeniu boreliozy antybiotykoterapię trwającą 14–21 dni, co jest spójne z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Zakaźnych (IDSA – Infectious Diseases Society of America). Do najczęściej stosowanych antybiotyków należą: doksycyklina, amoksycylina, cefuroksym, ceftriakson lub cefotaksym. Decyzję o podjęciu leczenia podejmuje zawsze lekarz, opierając się na wywiadzie, objawach klinicznych i wyniku badań serologicznych. PTEiLChZ zaleca przedstawiony w załączonej tabeli schemat leczenia

Postępowanie terapeutyczne w różnych postaciach boreliozy z Lyme

Odpowiednio wcześnie wdrożona antybiotykoterapia (w I lub II fazie choroby) daje szansę na całkowity zanik objawów, który jest jedynym dowodem na skuteczność zastosowanego leczenia. Jeśli po dwóch pełnych terapiach przeprowadzonych zgodnie z zaleceniami objawy choroby nie ustępują, należy rozważyć u pacjenta inną niż borelioza przyczynę dolegliwości.

Trudności w diagnostyce i leczeniu boreliozy

Stosowane przez niektóre środowiska medyczne, wielomiesięczne i wielolekowe terapie boreliozy mogą powodować groźne dla zdrowia pacjenta skutki, począwszy od niszczenia pożytecznej flory przewodu pokarmowego, poprzez grzybicę i dysbakteriozę, aż po ciężkie uszkodzenia wątroby, szpiku, nerek czy dróg rodnych.

Częstym błędem jest powtarzanie po zakończonej terapii badań serologicznych (zarówno ELISA, jak i Westernblot). Należy pamiętać, że obecność we krwi pacjenta przeciwciał nie świadczy o chorobie, mogą być one obecne w ludzkiej surowicy nawet przez wiele lat, dlatego ich utrzymywanie się lub niewielki wzrost nie świadczą o niepowodzeniu czy nietrafności zastosowanego leczenia. W leczeniu boreliozy należy zawsze kierować się zasadą zdrowego rozsądku.

Sami pacjenci często wywierają na lekarzach presję, domagając się powtórnych kuracji antybiotykiem. Stosowanie kolejnej antybiotykoterapii nie zwiększa szans wyleczenia, ale głównie naraża pacjenta na poważne konsekwencje wynikające z działań niepożądanych leków. Warto zaznaczyć, że ocena kliniczna pacjenta jest najdokładniejszym narzędziem, którym dysponuje lekarz przy podejmowaniu decyzji o leczeniu i ocenie jego skuteczności.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

alergiczne.info boreliozaonline.pl autoprzeciwciala.info kalpro.pl