Antybiotyki stosowane w leczeniu boreliozy – część 3

Ceftriakson

Cefrtriakson należy do cefalosporyn III generacji o wydłużonym okresie biologicznego półtrwania, podawany pozajelitowo 1 raz dziennie (w przypadku boreliozy w dawce 2000 mg w czasie od 14 do 28 dni). Cefalosporyny są pochodnymi kwasu 7-aminocefalosporynowego (7-ACA) i zawierają w swojej cząsteczce dwupierścieniową strukturę cefemu, który wykazuje wysoką odporność na działanie β-laktamaz. Cefalosporyny hamują tworzenie mostków łączących podjednostki peptydoglikanu (mureiny) w integralną całość. Kowalencyjnie wiążą się z centrum aktywnym bakteryjnych enzymów: karboksypeptydazy i transpeptydazy, blokując ich działanie. Hamują w ten sposób proces syntezy bakteryjnej ściany komórkowej.

Ceftriakson szybko i dobrze przenika do większości tkanek i płynów ustrojowych; stężenie terapeutyczne osiąga m.in. w nerkach, kościach, mięśniu sercowym, żółci, płynach wysiękowych i płynie mózgowo-rdzeniowym. Przenika przez łożysko i do pokarmu kobiecego.

Zastosowanie ceftriaksonu

• szerokie spektrum przeciwbakteryjne – E. coli, P. mirabilis, P. vulgaris, Morganella morganii, K. pneumoniae
• zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym wywołane przez S. pneumoniae (wyłączając szczepy oporne na penicylinę), H. influenzae, H. parainfluenzae, K. pneumoniae; E. coli, Enterobacter aerogenes, P. mirabilis, S. marcescens
• posocznica wywołana przez S. pneumoniae (wyłączając szczepy oporne na penicylinę), E. coli, H. influenzae, K. pneumoniae
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, szczególnie wywołane przez H. influenzae, N. meningitidis, S. pneumoniae (wyłączając szczepy oporne na penicylinę)
• zakażenia wewnątrz jamy brzusznej wywołane przez E. coli, K. pneumoniae, Prevotella melaninogenica, Clostridium spp. (z wyjątkiem szczepów Clostridium difficile), Peptostreptococcus spp.
• zakażenia kości i stawów (w tym pooperacyjne) wywołane przez S. pneumoniae (wyłączając szczepy oporne na penicylinę), E. coli, P. mirabilis, K. pneumoniae, Enterobacter spp.
• zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez S. pyogenes, paciorkowce z grupy viridans, E. coli, Enterobacter cloacae, Klebsiella oxytoca, K. pneumoniae, P. mirabilis, Morganella morganii, S. marcescens, Peptostreptococcus spp.
• zakażenia w obrębie miednicy mniejszej, w tym rzeżączka (N. gonorrhoeae)
• profilaktyka zakażeń okołooperacyjnych; borelioza z Lyme w okresie wystąpienia ciężkich objawów neurologicznych (neuroborelioza), kardiologicznych lub zapalenia stawów, spowodowanych przez Borrelia burgdorferi
• profilaktyka w chirurgii: jednorazowe podanie antybiotyku w dawce 1 g, jednak niektóre sytuacje wymagają wydłużenia czasu podawania