Dwuetapowa strategia diagnostyki boreliozy
Zgodnie z rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych (PTEiLChZ) laboratoryjna diagnostyka boreliozy oparta jest na badaniach serologicznych, wykrywających specyficzne przeciwciała anty-Borrelia w surowicy pacjenta. W tym celu PTEiLChZ rekomenduje dwuetapową strategię:
- etap I – wysokoczuły test przesiewowy ELISA w klasach IgM oraz IgG
- etap II – wysokospecyficzny test potwierdzenia Westernblot w przypadku uzyskania dodatniego wyniku testu ELISA
Rozbieżności pomiędzy wynikami badań
Pomimo istnienia zaleceń laboratoryjna diagnostyka boreliozy bywa nadal kłopotliwa. Jednym z problemów są rozbieżności między wynikami uzyskiwanymi w laboratoriach korzystających z testów różnych producentów. Rozbieżności te mogą wynikać z:
- różnic w składzie antygenowym, stosowanym przez poszczególnych producentów testów ELISA oraz Westernblot
- stosowania antygenów opatentowanych, z których nie mogą korzystać inni producenci testów
- różnic w interpretacji testów Westernblot
- różnic w czułości i specyficzności testów pochodzących od różnych producentów
Należy pamiętać, że wynik badania serologicznego sam w sobie nie jest podstawą do rozpoznania boreliozy. Powinien być zawsze interpretowany przez lekarza, który ocenia również obraz kliniczny pacjenta. Badania serologiczne (ELISA oraz Westernblot) nie powinny być też stosowane w celu monitorowania aktywności choroby.